متن شعر خمینی ای امام به همراه فایل صوتی و کلیپ
شعر خمینی ای امام یکی از سروده های انقلابی است که توسط حمید سبزواری سروده شده و در آن به آرمان‌ها و خصوصیت‌های ایدئولوژیکی امام خمینی (ره) اشاره می‌شود. این سرود برای اولین بار در استقبال امام در فرودگاه مهرآباد اجرا شد.
آیا با آغاز دهه فجر انقلاب اسلامی شعر خمینی ای امام و به‌خصوص بندهای آغازین آن در ذهن شما تکرار می‌شود؟ خمینی ای امام همان‌گونه که از عنوان آن پیداست، در وصف امام خمینی (ره) سروده شده است.
این شعر را در سال ۴۲ سروده بود اما در روزهای بحبوحه انقلاب یعنی بهمن ۵۷ «حمید شاهنگیان» آهنگ آن را ساخت و گروهی پنجاه نفره آن را همخوانی کردند؛ هرچند پیش از بازگشت امام به ایران این شعر ضبط و بر روی کاست عرضه شده بود، اولین اجرای زنده آن در حضور امام خمینی در فرودگاه مهرآباد بود. به این ترتیب خمینی ای امام جزو اشعار پرطرفدار انقلابی شد.
در ادامه مطلب ابتدا متن کامل شعر خمینی ای امام را می‌خوانید. سپس به سرود خمینی ای امام و آهنگ بی‌کلام آن گوش خواهید سپرد. در انتها می‌توانید کلیپ اجرای این ترانه برای اولین بار در مراسم استقبال از امام (ره) در فرودگاه مهرآباد در روز ۱۲ بهمن ۵۷ را مشاهده کنید.
متن شعر خمینی ای امام
خمینی ای امام، خمینی ای امام
ای مجاهد ای مظهر شرف
ای گذشته ز جان در ره هدف
هر زمان می‌رسد از تو این ندا
ای اسیران و مستضعفان به پا
زیر بار ستم زندگی بس است
نزد طاغوتیان، بندگی بس است
بود شعار تو به راه حق قیام
ز ما تو را درود ز ما تو را سلام
خمینی ای امام، خمینی ای امام
ای مجاهد ای مظهر شرف
ای گذشته ز جان در ره هدف
چون نجات انسان شعار توست
مرگ در راه حق افتخار توست
این تویی این تویی پاسدار حق
خصم اهریمنان، دوستدار حق
بود شعار تو به راه حق قیام
ز ما تو را درود ز ما تو را سلام
خمینی ای امام، خمینی ای امام
ای مجاهد ای مظهر شرف
ای گذشته ز جان در ره هدف
چون تو عزم صف دشمنان کنی
ترک سر، ترک تن، ترک جان کنی
نازم آن عزم دشمن شکار تو
خشم تو قهر تو اقتدار تو
بود شعار تو به راه حق قیام
ز ما تو را درود ز ما تو را سلام
خمینی ای امام، خمینی ای امام
ای مجاهد ای مظهر شرف
ای گذشته ز جان در ره هدف
لرزد از نام تو پایه ستم
پشت اهریمنان گشته از تو خم
مرز توحید را همچو سنگری
حافظ ملت و دین و دفتری
بود شعار تو به راه حق قیام
ز ما تو را درود ز ما تو را سلام
خمینی ای امام، خمینی ای امام
ای مجاهد ای مظهر شرف
ای گذشته ز جان در ره هدف
ما همه یار تو یاور توییم
دوستدار تو، همسنگر توییم
ای حماسه تو ورد زبان ما
این تویی مظهر آرمان ما
بود شعار تو به راه حق قیام
ز ما تو را درود ز ما تو را سلام
خمینی ای امام، خمینی ای امام
ای مجاهد ای مظهر شرف
ای گذشته ز جان در ره هدف
ره نباید چو سستی به عزم تو
می‌هراسد ستمگر ز عزم تو
این تویی، این تویی مایه امید
از قیام تو شد روی ما سپید
بود شعار تو به راه حق قیام
ز ما تو را درود ز ما تو را سلام
خمینی ای امام، خمینی ای امام
ای مجاهد ای مظهر شرف
ای گذشته ز جان در ره هدف
ای پی افکنده شورای انقلاب
از تو شد کاخ خودکامگان خراب
این زمان پی فکن در پناه دین
طرح جمهوری محکم و متینبود شعار تو به راه حق قیام
ز ما تو را درود ز ما تو را سلام
داستان سرودن شعر خمینی ای امام
داستان سرودن شعر خمینی ای امامآنچه درمورد سرودن این شعر جالب توجه است، این است که در همان روزهای انقلاب سروده نشده و به سال‌ها قبل از آن برمی‌گردد. اما به این دلیل که اشعار حمید سبزواری در دوران مبارزه علیه رژیم شاه معروف شده بود، این شعر او در آستانه پیروزی انقلاب مورد توجه قرار گرفت. در سال ۵۷ از ۴۰۰ نفر به منظور تست صدا ثبت‌نام شد و گروه کر ۵۰ نفره از آن‌ها برای اجرای این سرود شکل گرفت.
حمید سبزواری چنین می‌گوید:
قبل از انقلاب، من در انجمن‌های ادبی شرکت می‌کردم. در انجمن گاهی شعری از من چاپ می‌شد در انجمن صائب شعر‌هایی از من هست. اوایل کسی جرأت نمی‌کرد حرف انقلابی بزند، اما من اول شعر انقلابی می‌گفتم یا به گونه‌ای اشاره‌ای می‌کردم. جلسه‌ها در خانه اعضای انجمن تشکیل می‌شد هر کس شعر خودش را می‌خواند. اما رفتار سایر اعضای انجمن به دلیل سرودن شعر‌های انقلابی با من درست نبود. در انجمن شعر و شاعر انقلابی وجود نداشت.
شمسایی و دیگران شعر‌های مرا در نشریه صائب دیدند و سراغم آمدند. شمسایی رابط من با این بچه‌ها بود که شعر‌ها را پیش امام خواندند. اولین بار که خواست از شعرهایم استفاده کند، به او گفتم باید آن‌ها را بدون کم و کاست بخوانی. شعر‌های من گوشه‌هایی داشت. این بچه‌ها که شعر خمینی ای امام را مقابل حضرت امام اجرا کردند، چند باری هم به خانه ما آمدند. در و پنجره‌ها را می‌بستیم و پتو می‌زدیم. آن موقع اینجا (قلهک) دور تا دور باغ بود. ضبط صوت می‌آوردند و شعر تمرین می‌کردند.
شعر خمینی ای امام را سال ۴۲ سرودم. زمانی که حضرت امام (ره) از ایران به عراق تبعید شدند، اما ۱۳ سال زمان لازم بود تا این شعر در محضر امام (ره) خوانده شود؛ یعنی روز ۱۲ بهمن سال ۵۷؛ من ۱۲ بهمن در سه چهار کیلومتری فرودگاه مانده بودم و نتوانستم اجرای شعرم را مقابل امام ببینم.
