معنی شعر قلم سحرآمیز فارسی هشتم

قلم سحرآمیز
ای هدهد صبا به سبا میفرستمت *** بنگر که از کجا به کجا میفرستمت
ای پیامآور صبحگاهی! تو را به سرزمین سبا میفرستم. نگاه کن که تو را از کجا به کجا میفرستم.
حیف است طایری چو تو، در خاکدان غم *** زینجا به آشیان وفا میفرستمت
حیف است پرندهای نحیف چون تو در دنیای خاکی زندگی کند. بنابراین تو را به سمت منشا عشق و وفاداری میفرستم. (جایگاه خاکی را به سوی جایگاه معنوی ترک کن)
معنی لغات شعر قلم سحرآمیز:
صبا : بادی که از سمت مشرق میوزدسبا
سبا : نام شهری است. (اشاره به داستان حضرت سلیمان دارد)
طایر : پرنده
خاکدان : دنیا
آشیان : خانه
کلمه «نحیف» در معنی شعر از کجا آمده؟؟ اصلا در متن شعر چنین مفهومی نیست.