مقایسه ماه و خورشید
خورشید را دوست می دارم ،زیرا نماد قدرت است ،نماد زیبایی ، درخشانی …
ماه را دوست می دارم ،زیرا نماد آرامش است ،نماد امن بودن ،نمادسکوت …
هر روز صبح با دیدن خورشید امیدی دوباره را می بینم که به من می گوید :برخیز! خدا روزی دیگر را هدیه داد . آن را هدر نده ;استفاده کن ، زندگی زیباست .
با دیدن خورشید امیدوار می شوم ،هر لحظه می گویم وقت داری ،هنوز زندگی می درخشد ، می خندد . خورشید که به خواب می رود و آسمان دل را تیره می کند;می ترسم . از این که آیا دیگر او را می بینم؟آیا دوباره پرتو امید را در دلم روشن می کند؟ آیا می توانم روزی دیگر بندگی خدارا بکنم ؟
دلم می گیرد. از پنجره بیرون را نگاه می کنم. قرص درخشان و سفیدی را می بینم که لکه های تیره به جذابیّت آن افزوده است. دوباره امیدوار می شوم;پرتو امید تیره تر شده ، امّا هنوز وجود دارد .آرام می شوم ، چند لحظه به ماه خیره می شوم. اما خدایا ! چرا آرامش چند لحظه پیش را ندارم ؟ آرامشی که هر لحظه با پایین رفتن خورشید کمتر و کمتر می شود، امّا از بین نمی رود، زیرا ماه آن را در دل نگه می دارد . زندگی را دوست می دارم از همان لحظه که خورشید مانند توپی آتشین و زیبا از خواب بر می خیزد تا زمانی که نور مهتابی ماه از فراخ برگ درختان می گذرد و فضا را جذاب تر می کند .
زندگی را دوست دارم با تمام سختی هایش ، بدی هایش ، آرامشش ،زیبایی اش و…
زندگی را دوست دارم با خورشیدی که هیچ گاه نتوانستم مستقیما نگاهش کنم و ماهی که از دیدن آن هیچ گاه سیر نمی شوم .
آری زندگی زیباست ای زیبا پسند….
عالی